Wata cukrowa to nic innego, jak drobne nitki cukrowe nawinięte na drewniany patyk lub papierowy rożek (forma preferowana w USA). Wata cukrowa w formie, jaką znamy dziś pojawiła się na przełomie XIX i XX wieku i bardzo szybko zdobyła spore grono wielbicieli.

Pierwszy patent maszyny do wytwarzania waty cukrowej został zarejestrowany już w 1899 roku przez panów John C. Whartona i Williama Morrisona. Pierwotnie wata cukrowa była nazywana "fairy floss", której to nazwy dalej używa się w Australii.

W pozostałych częściach globu najcześciej używanymi nazwami są "cotton candy", "candyfloss", czy "candy floss".

Jak wiadomo, ziarenka kukurydzy pękają pod wpływem temperatury. To dlatego, że w środku każdego ziarenka znajduje się delikatne bielmo (rodzaj tkanki miękiszowej), z mikroskopijnymi cząsteczkami wody. Podczas prażenia woda zamienia się w parę wodną, rozsadzając ziarenko i wyrzucając bielmo na zewnątrz – w ten sposób otrzymujemy popcorn.

Do tego celu służy specjalna odmiana, czyli tzw. kukurydza pękająca, pochodząca oczywiście z… Meksyku.

Co ciekawe, w zależności od rodzaju ziarna kukurydzy, popcorn może mieć różne kształty – najczęściej jest to motylek („butterfly”) lub grzybek („mushrooms”).